İman etmedikçe cennete giremezsiniz birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız. (Müslim M194)
Sevgi ne büyük bir nimet değil mi?
Bir insana sevgi ile yaklaşmak bir çocuğun başını sevgiyle okşamak kadar naif, tesirli bir hareket var mı?
Tüm dünyayı sevgi kurtaracak diye tam klişe olup olmadığını bilmediğim ama ortalarda söylenilen bir söz var. 😅
Sevgi çok genel bir kelime aslında. Dünyadaki her şeyi zevkli tercihlere göre sevebiliyoruz. Sınırsız sevme kabiliyetine sahip bir kalbimiz var.
Kalp sever mi? Bir ağabey “Kalp sevmez kalbin görevi kan pompalamaktır.” diye latife ederek düşündürür.
Sevgi kelimesi soyut bir kavram, kalp ise somut, sevme eylemini kalbe yüklemek ne kadar doğru olabilir bu da ayrı bir mevzu. Gönül olarak değiştirilebilir belki, gönül ve sevgi uyumlu gibi duruyor. 😅
Lakin ortada bir gerçek var ki sevmek adlı bir duygumuz var. Bana göre en sempatik duygularımızdan birisi.
Ne yaparsan yap aşk ile yap diye bir söz de var meşhur. Bence aşk da sevginin yarısıdır. Aşk gider sevgi kalır bir nevi.
İnsanoğlu, evrendeki kendi mizaç ve ilgi alanlarına göre bazı nesne, obje, yemek veya kişilere aşk ile ya da aşırı bir ilgi alaka göstermeye bayılırlar. Bir kitabı okuduktan sonra “ben bu kitaba bayıldım mutlaka okumalısın kanka” diyerek dayatma ile bağlantılı sevgi duygusu devreye girer.
Çoğunlukla kadınlarda ortaya çıkan çikolata aşıkları görülebiliyor. O çikolatayı yerken duyduğu mutluluk ve haz, gözlerinin bir anda kalpli emojiye 😍 dönüşmesi aşk ile bağlantısı olduğunun apaçık göstergesi.🙈
Siz de okurken kendinizin aşk İle bağlantılı damardan sevgi duydunuz dünyalık olan şeyleri aklınıza getirin.
Bu duyguyu yaratan şüphesiz Allah. Hayatımızda bu tür mutluluk yaşamamızın veya yaşamak isteğimiz tamamıyla doğal haller.
Kitaplarımızı, ailemizi, arkadaşlarımızı, bilgisayarımızı, çantamızı, evrendeki hayat bulmuş veya cansız olan her şeyi sevelim. Her şeye sevgi ile yaklaşalım. Ama yani sevelim de nereye kadar be gülüm. 😂
Bir şeyden bıkıp diğerine bağlanıyoruz. Heves kaçtı mı veya olumsuzluklar arka arkaya geldi mi ne aşk kalıyor ne sevgi. 👀 Bazen anlık mutluluk hormonlarına bağlı olarak alınan kararlar, kötü sonuçlar ortaya çıkarıyor.
😓 Benim asıl derdim, tüm bu sevgi muhabbetlerimizde Allah’ın ve Efendimiz’in (s.a.v) yeri. İlk başta yazdığımız hadiste de diyor ya Efendimiz (s.a.v) birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olmazsınız. Dinimizde sevgi duygumuz önemli bir yerde. Sevgiyi yaşarken içimizde yaymadıkça ne kendimiz ne etrafımızda mutlu bir yaşam sürdüremeyiz. Sürer ama sancılı geçer. Zira insan sevgi sayesinde olgun bir imana sahip olur, imanın lezzetini alır. Bir de sevgine şöyle bir tarafı var ki:
Resûlullah, “Size verdiği nimetlerden ötürü Allah’ı sevin. Allah’ı sevdiğim için beni sevin; beni sevdiğiniz için de ailemi sevin.” buyurmuştur. ( Tirmizî T3789)
İnsan, kalbinde en çok Allah sevgisine yer verip bütün sevgilerin de O’nun hoşnutluğunu gözetince, daha önce nefret ettiği kişileri dahi sevmeye başlayabilir. Asr-ı saadette Hz. Hamza’yı şehit ettiren Hind ile Rasûlullah arasında yaşanan hadise bunun en güzel örneğidir.
Hiçbir zaman unutulmaması gereken husus, Allah’a karşı sorumluluklarının yerine getirilmesine engel olan bir şeyden Allah’ın razı olmadığıdır: “Ey iman edenler! Mallarınız ve çocuklarınız sizi Allah’ı anmaktan alıkoymasın. Kim bunu yaparsa işte onlar ziyana uğrayanlardır.” (Münafikun suresi – 9. Ayet)
Velhasıl-ı kelam bir gönülde Allah sevgisi ve onun en çok sevdiği kulunun (s.a.v) sevgisi olmazsa , sevgi depomuzu yanlış yerde yanlış kişilerle doldurup faniler ile heba edersek kaybımız büyük olacaktır.
Kabrimizde ahiretimizde bize en çok fayda sağlayacak, gönlümüzdeki Efendimiz (s.a.v.) ve Allah sevgisidir. Bu sevgi kalbimizde olduğu sürece hayatımız onlara göre şekillenir, onlar için yaşamaya devam ederiz.💕
Sözlerime Hz. Davud’un (a.s) duasıyla son vermek istiyorum: “Allah’ım senden seni sevmeyi, seni seven kişi sevmeyi, senin sevgine ulaştıran ameli isterim. Allah’ım senin sevgini bana kendimden, ailemden ve soğuk sudan daha sevimli eyle.” ( Tirmizî T3490 Deavat 72) Amiin. 😎
Yorumlar (0)